Πρόκειται για το μεγαλύτερου μεγέθους στρείδι της Μεσογείου, με χαρακτηριστικά στοιχεία το επίμηκες, φουσκωτό σχήμα (στενότερο προς τους σπονδύλους), την όλη διαμόρφωση της επιφάνειας, η οποία περιλαμβάνει επάλληλα, συγκεντρικά, πτυχωτά "πτερύγια" (δηλαδή στάδια ανάπτυξης) και ανομοιόμορφες, ακτινικές ραβδώσεις - συγκεκριμμένα η κάτω θυρίδα διαθέτει βαθειά κοιλότητα με 6 έως 7 ραβδώσεις & η πάνω θυρίδα είναι ελαφρά κοίλη έως περίπου επίπεδη, με αυλακώσεις αντίστοιχες των ραβδώσεων της αριστερής - την πριονωτή ("κατσαρή", λόγω των ραβδώσεων) περίμετρο, καθώς και την ποικιλία αποχρώσεων της εξωτερικής επιφάνειας (σε γκάμα πορφυρών τόνων, βασικά, αλλά και μπλέ, γκρί, κίτρινους, λευκάζοντες & με ιώδεις κηλίδες), ενώ εσωτερικά είναι μαργαριτώδες, με πορφυρό μυϊκό αποτύπωμα. Είδος σχετικά όμοιο του συγγενούς Ostrea edulis με κύριες διαφορές την μεγάλη κανονικότητα του σχήματος, αλλά και την απουσία πορφυρών χρωμάτων από το δεύτερο. Πρόκειται για στρείδι εισαγωγής, με αρχική προέλευση την Ιαπωνία, που έφθασε στην Ευρώπη και έγινε γνωστό ως "πορτογαλικό", άν και εξαπλώθηκε καλλιεργούμενο μέσω Βελγίου & Γαλλίας περί το 1970 (σύγχυση με το Magallana angulata, αρχικής προέλευσης Ταϊβάν, το οποίο εισήχθη περί τον 16ο ή 17ο αιώνα στην Πορτογαλία, για να ασθενήσει στη συνέχεια).