Μικρός αριθμός δειγμάτων (& πλήρων - ζωντανών, καθώς και δείγμα συλλογής Β. Φιλιππίδη), σε ποικιλία σταδίων ανάπτυξης, του μεγαλύτερου σε μήκος είδους της Μεσογείου. Τα νεαρά άτομα είναι πολύ αγκαθωτά, ενώ στα ηλικιωμένα πολλά από τα αγκάθια τους χάνονται, η εξωτερική επιφάνεια γίνεται αδρή και αποκτά κηλίδες. Η εσωτερική επιφάνεια αντιθέτως είναι λεία & μαργαριτώδης. Το συγκεκριμμένο είδος είναι σχετικά όμοιο με το συγγενές Atrina fragilis, με χαρακτηριστική διαφορά στο εξωτερικό ανάγλυφο & στην χρωματική γκάμα, που είναι εντονότερα, αλλά κυρίως στο σχήμα του πάνω μέρους, το οποίο είναι στρογγυλεμένο και όχι σχεδόν επίπεδο.