Μικρός αριθμός δειγμάτων (& juveniles, αλλά και πλήρων, με το παχύ κεράτινο πώμα τους), σε ποικιλία σταδίων ανάπτυξης και αποχρώσεων διακόσμησης (από λευκή έως σκούρα καφέ, περιλαμβανομένων όλων των ενδιάμεσων), ενός από τα μακρύτερα γαστερόποδα στη Μεσόγειο (1ο το lampas, 2ο το variegata & 3ο το seguenzae). Το είδος αυτό είναι λιγώτερο φουσκωτό, πιό ραδινό, με σχετικά μικρότερο άνοιγμα & χείλος, συγκριτικά με το όμοιο συγγενές Charonia lampas (και χωρίς τους όζους αυτού). Χαρακτηριστικό του τα σπειροειδή ακανόνιστα κορδόνια, με αραιά εξογκώματα και σκούρες κηλίδες, καθώς και ο μεγάλος τελευταίος ελιγμός, που απολήγει σε χείλος επίσης με κηλίδες & έντονα προεξέχουσα οδόντωση με γλυφές εσωτερικά. Φέρει περιόστρακο, ενώ συχνή είναι η απώλεια της μυτερής κορυφής με την ηλικία. Βασική του τροφή είναι τα ολοθούρια (αγγούρια της θάλασσας), τα οποία κυνηγά σε αμμώδεις βυθούς ή ανάμεσα σε βράχια. Το Charonia seguenzae αποτελεί το κυρίαρχο είδος στην ανατολική Μεσόγειο (και ιδίως στο Αιγαίο & στο Κρητικό πέλαγος), κάποτε εθεωρείτο forma του Charonia variegata (αλλά μετά από ταξινομικές αναθεωρήσεις συνιστά ξεχωριστό είδος από το 2010), ενώ ομοιάζει με λεπτά δείγματα του τροπικού Charonia tritonis. Γενικά συγχέεται με το παγκόσμιας διασποράς (& σχετικής τοπικής ποικιλομορφίας) Charonia variegata, από το οποίο είναι ελαφρώς μικρότερο, με ραδινότερους ελιγμούς και ηπιότερη διακόσμηση. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του seguenzae (αλλά και ειδοποιοί διαφορές ως προς το συγγενές variegata) είναι οι πιό κυρτοί, ομαλοί & άνευ φυματίων ελιγμοί (ενώ στο variegata φαίνονται μεγαλύτερου ύψους ως προς την διάμετρο, είναι λεπτοκοκκώδεις και οι αυλακώσεις φέρουν σειρά μικροφυματίων), με ραφές άνισες, φαρδειές & εμφανείς στους δύο τελευταίους ελιγμούς (έναντι ομαλά κυματιστών ραφών στο variegata), με περισσότερες σπειροειδείς αυλακώσεις, πιό προβεβλημένες & κυρτές, κιρσούς λιγώτερο έντονους & ανορθωμένους, στοματικό άνοιγμα πιό οβάλ, φαρδύ & κοντό (που ισούται με 3/4 του τελ. ελιγμού & με 2/5 του όλου ύψους, ενώ στο variegata είναι σχεδόν ελλειπτικό και ισούται με 2/3 του τελ.ελιγμού), περισσότερες πτυχώσεις στο χείλος, οι οποίες ενώνονται ανά δύο προς την εξωτερική ακμή (αντί των λιγώτερων, απλών & υποβαθμισμένων του variegata) και χρωματικές κηλίδες πιό ασαφείς, ακανόνιστες & νεφελώδεις.