Μικρόσωμο, επίμηκες, λεσσεψιανό είδος (από Ερυθρά θάλασσα & Ινδικό ωκεανό, αλλά και Ειρηνικό μέχρι την Ιαπωνία), αρχικά σπάνιο & πλέον έως και υπεράφθονο κατά τόπους σε λασπώδεις βυθούς της Μεσογείου (στο Αιγαίο μετά το 1990, ενώ έχει φτάσει τουλάχιστο μέχρι τα στενά του Οτράντο). Εχει όστρακο κωνικό στο πάνω και κυλινδρικό στο κάτω μέρος (οι τελευταίοι 2 ελιγμοί είναι ίσης διαμέτρου συνήθως, αλλά υπάρχουν και αρκετά κωνικά δείγματα), ενώ σπανιώτερα εμφανίζεται ατρακτόμορφο. Διαθέτει 6 έως 10 αρκετά στρογγυλεμένους και κυρτούς ελιγμούς, απλή κορυφή (η πρωτοκόγχη περιλαμβάνει 2 λείους ελιγμούς) και στόμα οβάλ, ελάχιστα γωνιώδες άνωθεν και στην άτρακτο, ευρέως στρογγυλεμένο και χωρίς σιφωνικό κανάλι κάτωθεν, με αιχμηρό, ενίοτε διακεκομμένο χείλος, στερούμενο πάχυνσης. Το ανάγλυφο της επιφάνειας αποτελείται από σχεδόν τετράγωνο δικτύωμα κάπως λοξών αξονικών (που σβύνουν προς την βάση) και εμφανών αυξητικών γραμμών, με 4 έως 5 σπειροειδείς γραμμώσεις στους αρχικούς ελιγμούς, που φτάνουν τις 9 έως 10 στον προτελευταίο. Διαθέτει όστρακο λεπτό, μάλλον διαφανές και αρκετά λαμπερό, σε αποχρώσεις από λευκάζουσα έως καφετί, με την κορυφή συχνά καφέ ή χρυσίζουσα, ενώ φέρει συνήθως διακόσμηση από αμυδρές, καφέ κηλίδες (σε 1 έως 2 αρχικά & 2 έως 3 στον τελικό ελιγμό, σπειροειδείς σειρές ή ζώνες). Το είδος είναι ποικλόμορφο ως προς το σχήμα του (αδύνατο ή παχουλό), την ένταση του σπειροειδούς - κυρίως - αναγλύφου καθώς και της χρωματικής & σχεδιαστικής διακόσμησης, όταν δεν πρόκειται για μονόχρωμα δείγματα.