Μικρός αριθμός δειγμάτων κοινού είδους με επίμηκες σχήμα (στα νεαρά άτομα με ευθείες πλευρές), 10 έως 16 επίπεδους ελιγμούς (περιλαμβανομένης της πρωτοκόγχης), ραφές ρηχές, άνοιγμα οβάλ (κατά το πλείστον με κοντό σιφωνικό κανάλι, βασικά ανοιχτό ή ελάχιστα σωληνοειδές, όπως στο συγγενές Similiphora similior και όχι σωληνωτό, όπως στα λοιπά τυπικά Triphoridae) & εξωτ. χείλος λεπτό, ξεφτισμένο. Διαθέτει ανάγλυφο από 3 σπειροειδή κορδόνια, οι χάνδρες των οποίων είναι σχετικά πυκνές και όχι ευκρινώς συνδεδεμένες σε αυτά, καθώς και από περίπου 20 αξονικές ραβδώσεις. Η μεσαία σειρά είναι η ασθενέστερη, αρχικά απουσιάζει και αναπτύσσεται σταδιακά, φθάνοντας σε πλήρη ανάπτυξη περί τον 10ο και συχνά μόνο στον τελικό ελιγμό, ο οποίος εμφανίζει και 4η σπειροειδή, συνήθως λεία ή ελαφρώς χανδρωτή, στο ύψος της ραφής. Πλησίον του περιστομίου δεν εντοπίζονται πρόσθετες σπειροειδείς λόγω διχασμού, ενώ στη βάση υπάρχουν πιθανόν επί πλέον λεία κορδόνια. Η κωνική πρωτοκόγχη αρχικά είναι σχεδόν λεία ή ελάχιστα κοκκώδης και ακολούθως για 3,5 περίπου ελιγμούς διαθέτει λεπτό πλέγμα από την αλληλοτομία αξονικών γραμμώσεων με μία αρχικά και στη συνέχεια με δύο σπειροειδείς καρίνες. Οι αξονικές ραβδώσεις είναι ευθείες και όχι κυματιστές, όπως στα Similiphorae. Το όστρακο είναι στερεό, κιτρινο-καφέ έως σκούρο καφέ, με την κορυφή, τις χάνδρες και το ακροστόμιο χείλους συχνά σε ανοιχτότερους τόνους. Πρόκειται για το κοινότερο και πλέον πολύ-τυπο είδος (βλ. και τα δείγματα της φωτογραφίας, σχετικά κοντόχονδρα και δίχρωμα), με τον πολυμορφισμό να αφορά αφ' ενός στο σχήμα του οστράκου με την αναλογία ύψος / πλάτος κυμαινόμενη από 3,5 έως 5 (δίνοντας προφίλ πιό κοντόχονδρα ή πιό αδύνατα, αντίστοιχα), αφ' ετέρου στην χρωματική διαφοροποίηση, με δύο βασικές ποικιλίες, την συνήθη μονόχρωμη καστανή και αυτήν με χαρακτηριστικά γκριζωπή - πρασινωπή την ανώτερη σπειροειδή (ενώ απαντώνται και ωχρά δείγματα με λευκάζουσα την σπειροειδή αυτή). Το είδος ανευρίσκεται πάνω σε σπόγγους ή κάτω από πέτρες. Πληθυσμοί που ζούν σε Ποσειδωνίες έχουν κωνικό & πιό επίμηκες σχήμα έναντι άλλων που ζούν π.χ. σε φύκη Cystoseira. Είναι παρόμοιο του συγγενούς Similiphora similior, με δυσδιάκριτες διαφορές (π.χ. στο δεύτερο οι χάνδρες είναι πιό ανοιχτόχρωμες από το σώμα), ώστε πλήρης ταυτοποίηση να γίνεται μόνο παρόντος του ζώου, το οποίο είναι λευκό στο παρόν είδος, αλλά μαύρο στο συγγενές.