Μικρός αριθμός δειγμάτων είδους με γενικά χαρακτηριστικά παρόμοια του συγγενούς Monophorus thiriotae, αλλά με προφίλ βομβυκοειδές. Εχει 13 έως 20 επίπεδους ελιγμούς (περιλαμβανομένων των 4 1 / 2 περίπου κυρτών της κωνικής πρωτοκόγχης), ραφές κατά το πλείστον αδιόρατες, ενώ το σιφωνικό κανάλι ενίοτε σχεδόν απουσιάζει. Διαθέτει ανάγλυφο από 15 έως 20 αξονικές ραβδώσεις και 3 σπειροειδή κορδόνια, το μεσαίο των οποίων αναπτύσσεται σταδιακά μέχρι τον προτελευταίο ελιγμό. Αξιοπρόσεκτο είναι ότι στους τελευταίους ελιγμούς οι κόμβοι της αλληλοτομίας αποκτούν ορθογωνική και αρκετά επίπεδη μορφή. Στην βάση εμφανίζονται 3 ακόμη σπειροειδή (το ανώτερο των οποίων είναι ελαφρώς χανδρωτό, τα επόμενα λεία), ενώ απουσιάζουν τυχόν πρόσθετα μέχρι το περιστόμιο. Η πρωτοκόγχη αρχικά είναι σπυρωτή (με κοκκώδεις σπειροειδείς) και ακολούθως αναπτύσσει δικτύωμα με 2 λεπτές σπειροειδείς (όχι όμως καρίνες). Το όστρακο είναι στερεό, σε τόνους από κρέμ έως σκούρο καφέ, με χάνδρες ανοιχτότερες του σώματος, κάποιες φορές και με ζώνες χρωματικών διαβαθμίσεων. Το είδος είναι παρόμοιο του συγγενούς Marshallora adversa, με τις κυριώτερες διαφορές να εντοπίζονται στους ωχρότερους του σώματος κόμβους και στο ελαφρώς χανδρωτό 4ο σπειροειδές τελ. ελιγμού του παρόντος είδους. Πάντως τα 2 είδη εύκολα συγχέονται στην περίπτωση της μονόχρωμης ποικιλίας του συγγενούς (δηλαδή επί δειγμάτων χωρίς το λευκάζον ανώτερο σπειροειδές), οπότε απαιτείται εξέταση των ζώων για πλήρη διάκριση (μαύρου χρώματος ζώο στο similior έναντι λευκού γαλακτώδους ή ελαφρότατα κιτρινωπού στο adversa).